Statusspel

Statusspel

Ik heb via mijn toenmalige werk voor DOL Drama op Locatie  drie principes geleerd, gebaseerd op het boek ‘Impro: improvisatie en theater’ van Keith Johnstone (1979). Impro is de basis voor theatersport. Theatersport kent iedere Nederlanders dankzij het televisieprogramma van BNN, genaamd de Lama’s. Drie basisregels die ik ook zelf regelmatig toepas in mijn spel, zijn: ‘Statusspel’, ‘Zeg ja tegen een spelaanbod’ en ‘Durf te verliezen’. Deze keer: Statusspel.

De tegenstelling tussen iemand met een hoge status en iemand met een lage status levert een tegenstelling op die aanzet tot spel. Hoge status kenmerkt zich op de volgende wijze:

  • Lichaamshouding: borst naar voren, kin licht omhoog, langzaam bewegen, want een hoge status figuur heeft alle tijd, breed lopen en zitten, want een hoge status denkt recht te hebben op meer ruimte dan de ander;
  • Spreken: lagere stem, langzaam praten, want een hoge status figuur heeft alle tijd;
  • Kijken: kijkt mensen recht in de ogen aan;
  • Ruimte: gaat dwars door het midden van de ruimte, want is voor niets of niemand bang;
  • Kortom: veel zelfvertrouwen, zelfverzekerd

Lage status kenmerkt zich op de volgende wijze:

  • Lichaamshouding: schouders naar voren, ogen naar de grond gericht, snel en schichtig bewegen, want een lage status figuur is bang de tijd van een ander te verdoen, gesloten houding, want ene lage status is bang de ruimte van een ander in te nemen;
  • Spreken: hogere stem, snel praten, want een lage status figuur is bang de tijd van een ander te verdoen;
  • Kijken: kijkt mensen heel soms even in de ogen aan, maar de vloer is mooier om naar te kijken;
  • Ruimte: gaat langs de randen van de ruimte, want je zou maar eens voor de voeten van een ander lopen.
  • Kortom: weinig zelfvertrouwen, angstig

Het is niet nodig om in de uitersten zoals hierboven beschreven staan te spelen. Probeer een voor de speler natuurlijke punt te zoeken waaruit de status blijkt. De status is afhankelijk van de sociale positie in het spel. Ook is de status afhankelijk van of je met een hogere of juist met een lagere speler op de sociale ladder speelt. Daarnaast krijgt het vaak iets komisch, maar desalniettemin interessanter spelgegeven als juist de tegenovergestelde status wordt gespeeld, dan van de sociale positie mag worden verwacht (de bange hertog, het dappere kind dat graag de draak wil doden).

Het kost Nederlanders bijzonder veel moeite om te spelen met het statusspel. Het zal in de volksaard liggen om zich te verzetten tegen autoriteit. In historische en fantasy rollenspelen is dit een duidelijk gemis. Hoe vaak krijgt de baron bij een toespraak een respectloze opmerking naar zijn hoofd geslingerd door iemand uit het gepeupel?

Een positief voorbeeld waar ik gemerkt heb dat de spelers hun best doen om het statusspel uit te spelen is Wolfhagen (2013-2015) van RSV Arcana, een historisch rollenspel dat in de 18e eeuw plaatsvindt. Hogere rangen worden met respect behandeld. Ik merk wel dat het moeilijk is om een te hoge status aan te nemen, daar je overlevingskansen wel afnemen naar mate je arroganter gaat gedragen…

Daarnaast ken ik individuele spelers die steevast hun best doen hun eigen status aan te passen aan hun omgeving. Jammer dat ik dan vaak zie dat de tegenspeler hun houding niet begrijpt noch daar op reageert. Een oproep aan allen: pas statusspel toe voor een verrijking van je eigen larp ervaring!

Submit a Comment