LARP staat voor Live Action Role Playing en het intro omschrijft hoe de ‘toneelspelers’ hun verhaal zien en ervaren. Ze leven zich in in hun karakter of hun ‘poppetje’ zoals insiders het noemen, alsof het een levensecht persoon is met een geschiedenis, familie, vrienden, specifieke karaktertrekken en -eigenschappen. Hier wordt doorgaans veel tijd aan besteed.
Voor ieder ‘type’ LARP-er is er wel een vereniging (larpen.nl), of dit nu bijvoorbeeld post-apocalyptisch of fantasy is.
Zowel festivalgangers (Elfia, Castlefest) als LARP-ers maken er een sport van om er zo mooi mogelijk uit te zien; kostuums worden vaak maanden van tevoren zelf gemaakt en er worden indrukwekkende pantserstukken aan hun outfit toegevoegd om status en kracht uit te stralen. Daarnaast zijn er zelfs specifieke trainingen om bekwaam te worden met LARP-wapens (die overigens nog behoorlijk hard aankomen) en wordt er tijd besteed aan het uitdenken van rituelen en het behoorlijk uitvoeren van magische spreuken.
WANT WAT ZIET DE ‘NORMALE’ MENS?
Een vrouw krijst de boel bij elkaar terwijl ze zich op de grond gooit. “Zal wel zo’n vieze gothic zijn met dat zwarte haar en die zwarte kleding. O wacht, er staat iemand bij met een nepzwaard. Dit heb ik wel eens op tv gezien! Dat is dat gekke LARP!” Achter een boom staan vier mensen vlak achter elkaar te wachten. “Wat hebben DIE nou weer aan?”
Iedereen weet hoe beïnvloedbaar we zijn door de media. Als iets constant belachelijk gemaakt wordt, dan IS het ook belachelijk en dan zijn we het daar allemaal over eens. LARP én fantasy-fanaten worden vaak uitgelachen of worden raar aangekeken als ze beginnen over het onderwerp. Sterker nog, op mijn werk praat ik er hooguit met enkele collega’s over, die me overigens ook aan staan te kijken alsof ze water zien branden. Ze proberen in ieder geval nog begripvol te knikken, dus ik ben dankbaar voor de poging.
Er zijn door de media een aantal pogingen gedaan om fantasy-evenementen en LARP-ers in kaart te brengen, tot grote ergernis van de betrokken partijen. Want ondanks de gegeven uitleg door de insiders, komt daar toch weer een irritante voice-over die er weer een grote grap van maakt. Veel ‘normale’ mensen die ik spreek over LARP en aanverwanten, verwachten niet dat ik een van die gekken ben. Zodra ik begin over het onderwerp zie ik de radertjes gaan. “Goh, ze ziet er zo normaal uit.” Ik zie er ‘normaal’ uit, ik heb een goede baan, huisje, boompje, beestje. Kortom, er zitten vooroordelen aan vast.
EEN ANDERE, SOCIALE WERELD
Ik ben erg open over het onderwerp als mensen ernaar vragen. Een veelgestelde vraag als ik uitleg dat je tijdens LARP een heel weekend je karakter bent en niet jezelf, is of het is om te ontsnappen aan de werkelijkheid. Het antwoord dat ik vaak geef is: Misschien wel. Het is niet anders dan een middagje gamen, sporten of films kijken. Het is een vorm van ontspanning waarbij je geen tijd hebt om na te denken over de ellende op je werk of over de dagelijkse sleur. Het is sociaal, want je bent met een grote groep mensen bezig, die dag en nacht over een terrein lopen, samen praten, vechten en eten.
In een tijd waarin we langs elkaar heen leven en iedereen bezig is met zijn eigen telefoon, is het een heerlijkheid om bij een fantasy-evenement te staan en gecomplimenteerd te worden door een wildvreemde over je kostuum. Of als je op de grond zit, en iemand aan je vraagt of het wel gaat. Als je de bus gemist hebt, dat iemand je op het treinstation zet. Dát zijn ook de mensen die laveren binnen de fantasy-wereld.
EIGENAARDIG PORTRET
Tja, ze zien er een beetje raar uit met die elfenoren, vleugels en zwaard van schuimrubber en latex, maar als we ons een beetje verdiepen in iets dat buiten ons eigen stramien valt… Dan valt het allemaal best wel mee.
Ga eens naar een fantasy-evenement om zelf te ervaren hoe het is om hier deel van uit te maken. Word deel van een andere, sociale wereld en laat die koude, ongeïnteresseerde, egoïstische wereld ver achter je!
Origineel gepubliceerd op 15-08-2014 op: www.42bis.nl
Reacties