Short Larp: Rock Band Murder Mystery

Schrijvers: Aaron Vanek & Morgan Joeck

Uitvoering: 5 juni 2014 te Utrecht

SpelinformatieRules Rock Band Murder Mystery

Met de waarschuwing dat dit meer een traditionele LARP zou betreffen, ontvingen we anderhalve week voor aanvang onze rollen en de spelregels per digitale post. Vooral de paar kantjes spelregels stuitte me wat tegen de borst na het spelen van zoveel short larps waarbij je bij aanvang snel wat regels krijgt uitgelegd. Gelukkig viel het allemaal mee. Speciaal voor de gelegenheid heb ik een wit pak aangeschaft om het jaren 80 managertypje neer te zetten. Bij aankomst in de Dutch Game Garden gingen alle spelers zich direct omkleden om de ander te imponeren met zijn of haar kostuum. Het genre Metal lag de deelnemers wat meer dan Glamrock maar dat mocht de pret niet drukken. Snel gingen we nog even met elkaar “In-Character” voorstelrondjes maken om toch zo snel mogelijk de spelnaam en de rol in de band (of daarbuiten) uit de rolbeschrijving te koppelen aan het gezicht. Toen mijn synthetische pak net te warm begon te worden, werden we opgehaald om naar de spellocatie te gaan.

Aangekomen bij de inmiddels bekende speelzolder werd ons verzocht nog even met elkaar onderaan de trap te wachten. Daar kregen we nog een korte instructie, waarbij een traditionele workshop zou ontbreken. Dit werd als jammer ervaren door de deelnemers. Wel fijn was dat nog even de basisspelregels werden doorgenomen. Ondanks de voorbereiding die van de spelers werd verlangd, werd de herhaling als zeer prettig ervaren. Een voor een moesten we naar boven, alwaar we met ogen dicht op een positie in de ruimte zouden worden geplaatst. Als laatste mocht ik (de manager van de band) met de ogen open naar boven om iedereen wakker te schudden en aan de repetitie te zetten ten behoeve van het aanstaande optreden. Het was bijzonder om iedereen K.O. te zien liggen en uit hun kater omhoog te zien krabbelen.

Na wat met de techniek te hebben bemoeid om de repetitie ook daadwerkelijk mogelijk te maken, was ik alsnog in mijn spel gekomen. Na flink wat geruzie kreeg ik de band daadwerkelijk achter Rockband op de PlayStation. Op dat moment kreeg ik de hint van een spelleider dat de band zonder groupies e.d. beter zou presteren bij het repeteren. Met de vraag waar ik ze dan moest laten, werd ik nogmaals gehint om eens gebruik te maken van de ‘Opslagplaats’. Deze ging ik samen met Lynn, de publicist van de platenmaatschappij, inspecteren. Daar aangekomen trof ik Amy of Tina of hoe ze ook heten mag, dood aan. In paniek greep ik naar mijn binnenzak, maakt de Thèta envelop open en zag dat ik gisterenavond samen met die griet flink aan de dope had gezeten en dat ze er in was gebleven. Eerst Andy, nu deze meid, het zat niet echt mee. Nog meer reden om mijn kaken stijf op elkaar te houden! Een afscheidsbrief en een krantenartikel gevonden bij het lijk, maar die gaven mij weinig nieuws, anders dan twee namen.

De pers en fotograaf op afstand houdend gingen Lynn en ik op zoek naar een oplossing voor dit probleem. Met het oog op misschien dan toch de politie bellen, ben ik begonnen alle dope weg te spoelen door de gootsteen, beginnend met mijn eigen portie. Inmiddels was de band zelf ook op de hoogte van wat er in de kamer ernaast had plaatsgevonden. Vervolgens werd de druk op mij opgevoerd door Lynn en door een belletje van Harry Levi (die naam was me helemaal ontschoten, maar achteraf gezien staat die keurig in mijn rol, oeps) een platenbons die een beter optreden wilde anders zou de tour bijzonder kort worden. Vervolgens probeerde ik de band nog een keer te laten repeteren met als doel dat optreden later deze avond wel zou spetteren. Uiteraard was de band mijn gezeur over presteren helemaal zat; ik kreeg nog net niet de pizzastukken naar mijn hoofd geslingerd.

 

Het meest vreemde in he
t belletje met Harry was dat hij mij bedankt voor een klus die gisterenavond was geklaard. Geen idee waar dat over ging.

Volgens enkele getuigen zou de dode dame de avond ervoor flink geld hebben gewonnen met een kaartspel, allemaal afkomstig van de journalist. Nu was de flinke hoeveelheid geld verdwenen van het lijk. Vervolgens kreeg ik ruzie met jan en alleman in mijn zoektocht naar het geld en proberen de band te laten repeteren. Vooral met een ex-wip-groupie die gezien had dat ik iets zou hebben weggegooid nadat ik de kamer de avond van te voren had verlaten. Dezelfde groupie die ook over het geld was begonnen. Nadat ik in totaal 3 keer was neergehoekt, bezeken, bescheten en beschimpt te zijn geweest (zie de foto’s) heb ik maar besloten de handdoek in de ring te gooien. Vooral het gedrag van de zanger, mijn hoop in bange dagen wat betreft creativiteit en samenhang van de band, was niet te harden. Op het moment dat ik besloten had dat ze allemaal konden barsten, kreeg ik het dope doosje van gisterenavond onder ogen. Wederom ging mijn geheugen open en las ik in de Thèta envelop dat Harry Levi mij gevraagd had die griet de dope te voeren. En ik wist meteen dat het vergif bevatten in plaats van experimentele nieuwe drugs. Vandaar het bedankje van Harry door de telefoon! Omdat ik echt geen idee had hoe de vork in de steel stak, heb ik bewust de ‘Durven Verliezen’ kaart gespeeld. Hardop heb ik deze conclusie gedeeld met wat omstanders. En dat het dus de schuld van Harry was en niet van mij. Uiteraard was het voor de Oost-Indische doven omstanders voldoende te horen dat de bijzonder matig populaire manager heeft bekend dat hij de dode griet foute dope heeft gevoerd. Op deze wijze was eenieder vrijgepleit van welke misdaad dan ook.

Vlak voordat de politie binnenviel was er nog een korte discussie wie Andy zou hebben vermoord. De minder populaire groupie Casey leek hiervan de schuld in de schoenen geschoven te krijgen. Zij zat naast me en wist alleen te vertellen dat het een hit-and-run actie was geweest. Kennelijk heeft niemand me herkend. Vreemd, maar een meevaller zullen we maar zeggen.

Plotseling viel de politie binnen. Nadat iedereen was geboeid, werden we een voor een verhoord. Ik was de tweede en deed mijn verhaal, vooral de schuld niet op me nemen, wel de feiten verteld en de schuld doorschuiven naar Harry Levi. Nadat iedereen was verhoord, was het vrij plotseling einde spel, mede veroorzaakt omdat de tijd echt wel op was. Helaas heb ik de beroemde ontknoping door de inspecteur gemist als afsluiting. Er werd snel opgeruimd en besloten om nog even te evalueren in de Dutch Game Garden. Helaas kon ik hierbij niet aanwezig zijn en weet zo nog steeds niet hoe de vork in de steel steekt.

 

Evaluatie-Complimenten
Allereerst de complimenten voor de deelnemers en hun kostuums! Wat zag iedereen er goed uit. De organisatie heeft aandacht besteed aan details zoals de scheermesjes en de spiegels, lege bierflessen, oude pizza’s en veel rondslingerende chips en een lijk! Het idee van de jaren 80 telefoon en de rock band kit zijn ook leuk. Het oefenen door de band geeft sfeer. Het grootste compliment gaat uit naar het lijk dat 2,5 uur voor dood heeft gespeeld. Ook de setting an sich is herkenbaar en daardoor leuk om te spelen (jaren 80 rockband, sex, drug en rock n roll, altijd lachen). Ik heb prima kunnen spelen en heb leuk tegenspel ontvangen.

Evaluatie – Wat kan beter
Ik kijk met de volgende bril naar een spel: als ik dit spel nog een keer zou runnen, met deelnemers die wellicht minder spelvaardig zijn, wat zou er dan anders moeten om het ook voor hen een succes te laten worden? Ook probeer ik maatregelen en tips mee te geven die de inspanning die nodig is in de voorbereiding voor deelnemer en organisatie tot een minimum te beperken; we zijn allemaal druk, dus hoe kunnen we zo efficiënt mogelijk bezig zijn buiten het spel om.

Juistheid en duidelijkheid moordpuzzel
Voor een moordspel is het belangrijk dat alles tot in de details klopt. Zo was het jaartal waarin het spel plaatsvond niet duidelijk (ik heb 89, 86 en uiteindelijk is het 84 geworden, scheelt toch een paar historische gebeurtenissen) en moest ik informeren bij de spelleiding hoe ik iemand in mijn achtergrond nu precies had verwond. Ik weet dat het moeilijk is je eigen werk te controleren op dit soort zaken. Maar omdat het een bestaand spel was, zou ik de moeite nemen alles door te lopen op consistentie. Op deze wijze ben je als organisator volledig op de hoogte van alle ins-en-outs van het spel. Verplaats je hierbij continue in de deelnemer die niets weet en vanuit die rol moet gaan spelen.

Als je perfectionist ben (wat ik een goede eigenschap vind), maak het af
Als je al zoveel aandacht hebt voor details, maak het af. Zorg dat het krantenartikel een krantenartikel is, zorg dat de techniek werkt, dat de echte drank voor de deelnemers (veel drinken is belangrijk tijdens een best warm spel) meteen klaar staat, wapens en handboeien of tie-raps bij arrestatie.

Techniek en spel: altijd testen
Het is belangrijk dat als je techniek gebruikt in een spel je van te voren goed op de hoogte bent ervan, het hebt getest en dat je probeert problemen die zouden kunnen optreden van te voren probeert in te schatten en de juiste hulpmiddelen meenemend om ze te kunnen tackelen. Mijn ervaring is dat het meestal fout gaat als je je voorbereidingen niet goed hebt getroffen.

Regels
Achteraf gezien hadden de regels prima bij het intropraatje kunnen worden behandeld. Zoveel waren het er effectief niet. Als je ze vlak voor aanvang hoort en ze zijn eenvoudig, dan blijven ze doorgaans hangen. Ik ben een fan geworden van playing card rollen en je zou op een klein gelamineerd kaartje in steekwoorden de regels kunnen opnemen voor referentie gedurende het spel.

Rollen
Ik ben dus iets belangrijks vergeten uit mijn rol (achteraf gezien). Ik wist echt niet meer wie Harry Levi was. Zo zullen anderen ook zaken zijn vergeten uit hun rol. Playing Cards gebruiken voor het verdelen van de hints over elkaar, zodat je deze makkelijker tijdens het spel raadpleegt. Niemand pakt zijn mobiele telefoon erbij om even te spieken, omdat het de sfeer doorbreekt, zeker in dit geval (jaren 80). Zorg in elk val voor een afdruk van de rol op papier, want dat is makkelijker erbij te pakken.

Warming up
Jammer van het ontbreken van een voorbereidende workshop. Ook al zit ie niet in het script, het is makkelijk en belangrijk om deze te houden om makkelijker in het spel te komen. Denk aan een afstemmingsoefening, ja-zeg oefening, durf te verliezen oefening en verhoudingen ten aanzien van elkaar neerzetten. Een oefening waarbij de fysieke kant van een optreden wordt geoefend, geplaybacked op muziek om de bandrepetitie wat kracht bij te zetten in het spel. Een geleide fantasie om het af te ronden waarbij het tijdsbeeld en de scene worden ingevuld.

Over het spel zelf
De belangrijkste tekortkoming van het spel is het ontbreken van aanwijzingen over elkaar. Er zaten voldoende aanwijzingen in voor iedereen, maar gericht aan degene die het betrof. En is zo makkelijk om tijdens een spel een geheim een geheim te laten blijven. Je hoeft alleen maar je mond te houden voor 3 uur en je hebt ‘gewonnen’. Als de belangrijke spelregel uit Impro ‘Durf te verliezen’ niet bekend is of niet wordt gehanteerd, dan weet je afloop nog niets.

Nu bleek dat het optreden ergens ver weg nog lag in de tijd. Beter is om net als bij Prelude de start van het optreden het einde van het spel te laten zijn. De tijdsdruk voor het optreden helpt de manager om de band wat meer onder druk te zetten en ze aan het oefenen te zetten. Ook geeft het een time lock om het probleem met het lijk op te lossen.

De enveloppen zijn echt naar voor de spelflow. Het werkt lachwekkend als je net het lijk ziet liggen, drie man roepen Theta (neem makkelijkere symbolen als er toch met enveloppen wordt gewerkt) en je grijpt naar je geheugen… Ik denk dat het niet nodig is. Ik denk dat de envelopinformatie prima in de rollen past. Ook voor het oplossen van de puzzel zie ik geen toegevoegde waarde dat we de avond van te voren niet meer weten. Het is leuker als je met elkaar informatie deelt zodat dan de puzzel langzaam duidelijk wordt voor de deelnemers. Je moet hier dan wel toe worden aangezet door het spelverloop, want spontaan delen zit er niet in als je vol geheimen zit.

Het lijkt er op dat Harry Levi de seriemoordenaar is. Jammer dat de moordenaar niet onder ons is. Dat is spannender voor de moordenaar of moordenaars en leuker voor degene die de moordenaar ontmaskerd. Een mens van vlees en bloed beschuldigen is leuker dan een niet bestaand figuur waar niemand een emotionele band mee heeft.

Ik heb de ontmaskering aan het einde echt gemist. Ik vroeg me af wat nu de toegevoegde waarde van het politieverhoor was, anders dan de ervaring dat het leuk is om eens een lamp in je gezicht te hebben en te worden ondervraagd. Er is niets met de resultaten van het verhoor gedaan in het spel.

Time management
Er viel een dood moment in het spel van wel 20 minuten. Dit had voorkomen kunnen worden door als spelleider zelf in de ruimte te zijn en de spelflow waar te nemen. Of je zorgt dat je ergens een camera hebt hangen met microfoon zodat je het spel op een laptop kunt volgen. Dan had je deze 20 minuten aan het einde kunnen plakken voor de ontknoping. Ook belangrijk, echt je best doen om op tijd te beginnen. Als je spelers vraagt stipt om 19.30 uur binnen te zijn, zorg dat je zelf ook rond dat tijdstip klaar bent met de voorbereidingen. Het is niet netjes ten aanzien van speler die zich hebben gehaast op tijd te zijn om zelf 20 minuten te laat te beginnen.

Zuinig zijn met je NPC’s
Zonde van de NPC’s die van verre zijn gekomen en alleen maar door de telefoon het spel hebben ondersteund. Dat kan tegen je werken als je voor een volgende keer NPC’s nodig hebt. 3 NPC’s, lijk, spelleider, ondersteuning kunnen prima de telefoon beantwoorden, en als piccolo de spelers te faciliteren. Zo is de spelleider op een natuurlijke wijze toch in de ruimte en kan de spelflow ervaren. Daarnaast zit ik nog met het lijk in mijn maag. Het is natuurlijk geweldig om een echt lijk te hebben. Maar ik vind het nogal wat om iemand 3 uur als lijk te laten liggen. Dat Marinka zo gek is, geweldig, maar ik denk dat je een andere oplossing moet verzinnen om het lijk maximaal een half uur – drie kwartier in het spel te hebben. Bijvoorbeeld dat ze wordt ‘schoongemaakt’ door mannen van Harry of zo.

Nogmaals, de opmerkingen hierboven zijn gedaan met de beste bedoelingen. Ik hoop ooit een verbeterde versie te mogen spelleiden om anderen een leuke en spannende tijd te geven.

Carel Ketelaars

2 Comments

  1. Leuk om te lezen, Carel!

    Ik heb niet ontzettend veel ervaring met technieken als de theta-enveloppe, maar ik heb wel eerder gemerkt dat op dat soort momenten vaak het spel voor iedereen gepauzeerd moet worden omdat één persoon iets regelachtigs moet doen. Ik denk dat we daar in Nederland ook in het algemeen wat meer dan in de “Nordic” landen allergisch voor zijn.

    Als je het scenario -en dan vooral de spelverdeling erin- aan het evalueren bent, als organisatie, is het verhoor aan het einde overigens wel heel tof. Je hoort dan precies wie welke info heeft gekregen. Maar dat is alleen nuttig als je die info gebruikt om een volgende run beter te maken…

  2. Misschien ook interessant: voor zover ik kan zien, is dit de wrap-up post van de GMs van de eerste iteratie van deze game.

Submit a Comment