Tijdens de bijeenkomst van het DLP in mei 2014 werd besproken hoe een organisatie spel kan aanbieden dat leuk is voor de deelnemer? Dat werd omgedraaid: hoe zorgt een organisatie ervoor dat de juiste deelnemers op haar evenementen afkomen? De conclusie was dat als de organisatie haar type evenement communiceert, dan zullen daar de juiste deelnemers op reageren. Maar hoe doe je dat dan concreet?
Met de volgende classificatie hoop ik een basis te leggen om het type spel te communiceren tussen de organisatie en haar gewenste deelnemers. Er zijn vier type spelers te onderscheiden en dus vier typen spel:
- De Gamer (Gamist)
- De Dramaturg (Dramtist)
- De Onderdompelaar (Immersionist)
- De Simuleerder (Simulationist)
Het is belangrijk om te beseffen dat er geen waardeoordeel aan een type kan worden gegeven; er is er niet een beter of slechter dan de ander.
- De Gamer is een deelnemer die waarde hecht aan het oplossen van het plot, of als je organisator bent, het creëren van een plot. De uitdagingen kunnen tactische gevechten zijn, intellectuele mysteries, politieke spelletjes e.d. De speler zal proberen het probleem op te lossen dat hij of zij tegenkomt en de organisatie zal er naar streven om de uitdagingen eerlijk en oplosbaar te maken.
- De Dramaturg is een deelnemer die waarde hecht aan hoe goede binnenspelse acties een mooie verhaallijn creëren. Verschillende soorten verhalen kunnen tevredenheid opleveren, afhankelijk van de smaak van de deelnemer. Dat kan variëren van pulp tot geloofwaardig drama. Het eindresultaat is een goed verhaal met bijzondere momenten.
- De Onderdompelaar is een deelnemer die het belangrijk vindt om het leven van het personage te leven, voelen wat het personage zou voelen. Een onderdompelaar staat er op om binnenspelse gebeurtenissen te benaderen vanuit de spelwereld. Deze zal niet aan de regels morrelen om het personage of het plot te redden. Ook zal deze het laten om een detail uit de achtergrond van het personage aan te passen (ook al is het detail niet relevant voor het spel) zodat het personage past in het spel. Een organisator van dit type doet zijn best om het scenario en de spelwereld zo geloofwaardig mogelijk te maken.
- De Simuleerder is een deelnemer die er naar streeft om een werkende maatschappij of zelfs een hele wereld correct na te bootsen via het spel. De spelwereld hoeft niet per definitie realistisch te zijn, maar de logica van de spelwereld moet wel kloppen voor deze spelers. Extreme simulatie kan overgaan in re-enactment en living history.
De vier typen sluiten elkaar niet uit. Niemand is 100% van een bepaalde soort. Dat geldt dus ook voor evenementen. Met een vijf sterren score systeem op deze vier dimensies kan een evenement worden geclassificeerd. Omdat de dimensies niet objectief zijn, zou er met behulp van rating door deelnemers een redelijk betrouwbaar beeld van het spel ontstaan. Om je eigen balans te scoren zou er een vragenlijst beschikbaar moeten komen. Het resultaat van jouw score kun je vervolgens vergelijken met de gewogen scores van de verschillende evenementen. Als voorschot heb ik een inventarisatie gemaakt van de bestaande organisaties. Ik zou iedereen willen uitnodigen om de organisaties en hun spel te voorzien van een score.
Deze indeling is geïnspireerd door artikelen uit As larp grows up (Knudepunkt 2003). Er zijn andere classificaties beschikbaar, zie het artikel The mixing desk of larp, Crossing theoretical borders (Knudepunt 2013), maar die zijn naar mijn menig te uitgebreid om met name met nieuwe deelnemers te delen.
Reacties