by Carel Ketelaars | 5, 11, 2014 | Nordic Larp, Spel |
Larp is fysiek, niet verbaal — het is een lichamelijke en inwendige ervaring en kunstvorm, niet primair een vorm van verstandelijk kunst. We creëren de ervaring van een larp via verbale en fysieke actie, niet door personagebeschrijvingen van pen-en-papier spellen. We moeten kijken naar de fysieke representatie, naar de relaties en de doelen en bedoelingen van het personage op een nieuwe manier, om betekenisvoller en geloofwaardiger karakteriseringen te creëren.
by Carel Ketelaars | 31, 10, 2014 | Nabeschouwingen |
Een groep van onschuldige clowns met een groot hart en klein van geest wordt wakker op een leeg podium. Verloren en verward en met het verlangen naar iets dat ze vaag herinneren, beginnen ze zichzelf en elkaar te ontdekken. Ze zijn op zoek naar betekenis en geluk. Maar het leven is moeilijk voor een kleine clowns die onhandig zijn, te emotioneel zijn en die niet kunnen praten. En dan verschijnt de Verkoper. Hij biedt hen makkelijke opwindende oplossingen voor kleine maar belangrijke prijs.
by joris s | 29, 10, 2014 | Vraagbaak |
larpsetting indicatie systeem
by Yuri | 26, 10, 2014 | Opinie |
Vampire LARP waarom zou je dit organiseren? Vampire leent zich uitermate voor wat dieper spel. Morele keuzes, volwassen thema’s, sociale interactie en emoties die soms verborgen zitten eens naar buiten te laten komen. Ontdekken waar je toe in staat bent. Politiek, geweld en mystiek gedrenkt in een bloederige saus van het monster dat je aankijkt in de spiegel. Je kan veel leren over jezelf en over anderen. Waar? Aangezien Vampire-setting vaak draait om de masquerade (het verborgen houden van bestaan van vampieren voor de mensheid) is ook de locatie waar je gaat spelen heel erg belangrijk. De spelers zijn namelijk meestal verkleed als “gewone” mensen, maar zullen in het spel spreken over ongewone zaken. En niet-spelers op je lokatie die niet weten wat daar gebeurd is dus een perfect recept voor ten minste een andere locatie moeten zoeken. Een locatie die niet zomaar te betreden is bijvoorbeeld: zaal boven een cafe, een afgehuurd landhuis, buurtcentrumzaal, jongerencentrum. Afspraken met en uitleg aan de uitbater en personeel zijn niet geheel onverstandig. Op de locatie een ruimte waar men kan omkleden of schmink kan aanbrengen. Licht is niet je vriend, maar totale duisternis ook niet, sfeer wil je neerzetten. Denk aan de elektrische kaarsjes, led-verlichting in allerlei kleuren. Aankleding kan belangrijk zijn, maar als je lokatie voldoet aan de lokatie welke je in spel neerzet hoef je niet veel mee te nemen. Doeken, tafelkleden, kandelaars, een marmeren beeldje. De details doen veel meer dan de grote dingen, aangezien je die in minder licht wegvallen in de schaduw. En zorg dat de locatie bereikbaar is. Openbaar vervoer is een fijne manier om je...
by Janou | 20, 10, 2014 | Opinie |
Soms kom je op heel andere plekken dingen tegen die je zo in een LARP zou kunnen verwerken. Ik was 17 augustus op het Blikopener Festival in Delft. ‘Festival’ was op die dag een wat groot woord voor een wandeling door een grote ruimte met verschillende interactieve kunstwerken en in de avond wat ander programma. Gelukkig was de tocht langs de kunstwerken indrukwekkend en inspirerend. De ruimte waarin we rond mochten lopen was eigenlijk de hoofdreden waarom ik met vriend en vriendinnen de regen trotseerde. Op het terrein van de mooie oude watertoren van Delft bleek nog een verborgen schat te vinden te zijn. Net nadat de toren gebouwd werd, was de inhoud al weer veel te klein. Daarom is er toen een ondergronds reservoir aangelegd bij de watertoren. Zelfs de geboren Delftenaren die ik ken, wisten niet dat dit bestond. Deze gangen met hun ingesleten golfpatronen, hoge plafonds en muren met ronde bogen bij de doorgangen zijn een heel apart en aardedonker labyrinth. In een groep van acht á tien mensen en met een standaard led-theelichtje in een glazen potje daalden we de smalle trap af. Het lampje wat boven aan de trap nog een lullig plastic ding was, werd opeens heel belangrijk omdat er verder geen verlichting was. De eerste kunstenaar die wij tegenkwamen wilde een paar van onze lampjes hebben in ruil voor lasergesneden ‘lichtbeestjes’. Al mijn rollenspel-ervaring schreeuwde dat het een val was, maar goed, het was geen LARP en de vorige groep was ook heelhuids teruggekomen. Met lichte tegenzin leverde ik mijn potje in en kreeg een ding in mijn hand dat half insectachtig...
by Carel Ketelaars | 19, 10, 2014 | Nabeschouwingen, Opinie |
De pers en fotograaf op afstand houdend gingen Lynn en ik op zoek naar een oplossing voor dit probleem. Met het oog op misschien dan toch de politie bellen, ben ik begonnen alle dope weg te spoelen door de gootsteen, beginnend met mijn eigen portie. Inmiddels was de band zelf ook op de hoogte van wat er in de kamer ernaast had plaatsgevonden. Vervolgens werd de druk op mij opgevoerd door Lynn en door een belletje van Harry Levi (die naam was me helemaal ontschoten, maar achteraf gezien staat die keurig in mijn rol, oeps) een platenbons die een beter optreden wilde anders zou de tour bijzonder kort worden. Vervolgens probeerde ik de band nog een keer te laten repeteren met als doel dat optreden later deze avond wel zou spetteren. Uiteraard was de band mijn gezeur over presteren helemaal zat; ik kreeg nog net niet de pizzastukken naar mijn hoofd geslingerd.
Reacties